We hadden voor vanmorgen brood besteld, dat om half negen klaar zou zijn. Dat bleek dus negen uur te moeten zijn. Mede daardoor reden we pas om tien voor tien weg. Voordeel vergeleken met gisteren: het is droog! En dat bleef het de hele morgen. Maar we kregen wel te maken met opnieuw een harde zuidwesten wind. En dat zou zijn consequenties krijgen, later op de dag…
We reden eerst terug naar het Belse Lijntje. Die bracht ons via een mooie route van een aantal kilometers bij het Kempisch Kanaal. En daar kwamen we op de Vlaanderen Fietsroute (VF), die we een groot deel van de tocht zouden volgen. Het eerste stuk was, wat de omgeving betreft, wel leuk om te fietsen. Maar daarna kregen we te maken met een redelijk drukke weg, waarop veel vrachtverkeer voor een steenfabriek en een vuiloverslagbedrijf.
Na Beerse staken we het kanaal over en reden we naar de Kempense Bossen. Door de Lilse Bergen ligt een prachtig fietspad, dat we zouden gaan volgen. Maar eerst werd op een terras de dagelijkse portie cafeïne naar binnen gewerkt. Want het was inmiddels half twaalf.
Fietsen over het mooie fietspad door de Lilse Bergen
Na de prachtige route door de Lilse Bergen reden we het dorp Wechelderzande binnen. We verbaasden ons over de prachtige straatnaamborden in de vorm van een schilderspalet. Het bleek een kunstschilderdorp te zijn.
Tegen enen -we hadden net geluncht- kwamen we langs een prachtig kapelletje ter nagedachtenis van een of andere mevrouw. Het kapelletje hoorde bij een mooi landgoed, dat aan de overzijde van de weg lag.
Om half drie hebben we in Viersel, aan het begin van het Netekanaal, iets gedronken op een terrasje. Inmiddels hadden we ook besloten om in Lier de trein naar Mechelen te nemen. De harde zuidwestenwind eiste zijn tol.
Het traject langs het Netekanaal, maar met name langs de Kleine Nete, was prachtig. Dit riviertje slingert zich door het landschap en is omzoomd met prachtige, bloeiende bloemen. Maar ja, die wind vergalde een beetje het plezier.
In Lier, een stadje met een mooi oud centrum, deden we eerst nog een paar boodschappen en daarna ging het rechtdoor naar het station. We moesten helaas wachten tot zes uur, voordat de trein naar Mechelen Nekkerspoel vertrok. Het bleek vervolgens een hele hijs om de fietsen in de trein te krijgen. We stonden weliswaar niet op de goede plek en blokkeerden daardoor de doorgang voor andere passagiers. Gelukkig reden we maar een station mee, dus het bleek geen probleem.
Vanaf het station Nekkerspoel was het nog een kilometer of twee naar de trekkershut. Die staat op de Nekker, een groot sportcentrum. En daar zitten we nu dus, na 57 km. op de fiets en een stuk treinen.