Tijdens een fietsvakantie tref je mooie en minder mooie trajecten. Die van vandaag was er een van de eerste soort en dan nog wel uit de top.
We kwamen vandaag laat op gang, hoewel we redelijk vroeg bij de pinken waren. Bij de receptie moest namelijk nog even opdracht worden gegeven om de hut te controleren en de meterstand op te nemen. Vervolgens werden we vergeten… Maar eens geïnformeerd; zij bellen; bleek het resultaat al op de balie te liggen, maar bij de verkeerde persoon. Het betekende wel dat we pas om twintig voor elf wegreden.
De VF was snel gevonden en na een minuut of twintig kwamen we bij een bruggetje over de Veurnevaart. Dat bleek het begin te zijn van een mooi fietspad (de Frontzate) naar Diksmuide. Het lag op een oude spoordijk, die in 1914/1918 ongeveer de frontlijn vormde tussen Duitse en Belgische troepen. Overal langs het pad zagen we nog resten uit die tijd. Stukken beton die onderdeel uitmaakten van bunkers en uitkijkposten, e.d. Bij Pervijze hebben we een paar boterhammen gegeten.
Loopgraven langs de IJzer bij Diksmuide
Na deze stop kwamen we al vrij snel aan bij Diksmuide. Het eerste object, dat we daar bekeken, was de Dodengang. Dit is een complex van loopgraven zoals die in de gevechten rond de IJzer zijn gebruikt. Daarin lopend kregen we een beetje de indruk hoe verschrikkelijk dat moet zijn geweest. En nu bloeien er klaprozen…
En nu bloeien er klaprozen...
Daarna zaten we bij café De Dodengang even op het terras om de indrukken te verwerken en natuurlijk om van de zon te genieten en van een bakkie koffie. Daarbij aten we een croque (een groot uitgevallen tosti).
De volgende stop was de IJzertoren, 84 meter hoog. Hoewel de entreeprijs pittig was hebben we het complex toch bezocht. En daarvan geen spijt gekregen. Want we kregen hier toch een wat beter beeld van wat zich in deze omgeving heeft afgespeeld. Tegelijk werd duidelijk gemaakt wat de achtergrond was/is van het nationalisme in Vlaanderen (los van het Vlaams Blok).
We gingen eerst met de lift naar de 22e etage. Daar begon een tentoonstelling, die in chronologische volgorde de geschiedenis van Vlaanderen liet zien. Wij stopten op de twaalfde etage (eerste jaren na WO I), want we waren inmiddels anderhalf uur binnen.
Het was dus al half drie toen we begonnen aan het verdere traject naar Ieper. We volgden daarbij eerst nog de oevers van de IJzer. Het werd een rustige tocht met weinig hinder van autoverkeer. En de omgeving zag er prima uit met veel bossages en bloemen.
Kunst en een kunstzinnig informatiehokje in Knokkebrug
In Knokkebrug verlieten we de IJzer en gingen we verder langs de Ieperlee. Ook weer zo'n prachtig pad door een mooie omgeving. Onderweg zagen we nog het monument voor de gebroeders Van Raemsdonck, wier briefwisseling in de documentaire in de IJzertoren een belangrijke rol speelde.
Intussen was het licht tot matig gaan regenen. Daarom was het niet zo'n ramp dat we de industrie van Ieper aan onze linkerhand kregen. De VF volgend kwamen we door het prachtige centrum van de stad. Ook opvallend was de Menenpoort, met de vele namen van vermiste engelse soldaten.
Op het Jeugdstadion (een soort sportpark) was het een kabaal van jewelste met kinderpret en harde muziek. De camping bleek gelukkig aan de andere kant van het complex te liggen. De hutten stonden daar op een rustige plek, helaas nog wel in de regen.
De tocht van deze dag (42 km) was dus een om in te lijsten. We hebben veel gezien en geleerd over de Eerste Wereldoorlog. Maar ook belangrijk was dat het de gehele dag windstil was; voor het eerst in deze vakantie.