We waren vroeg op (zeven uur), want we wilden op tijd naar Hannover vertrekken. Om acht uur reden we de camping af. Tot Osnabrück ging het over kleinere wegen, waar niet harder dan 80 km/uur mocht worden gereden. Daarna konden we via de autobahn naar Hannover, waar we om 12 uur aankwamen.
Drukte op het tentoonstellingsterrein
We waren vrij snel op het tentoonstellingsterrein. Onze eerste indruk: alles erg groot. In de hallen van de bestaande beurs bezochten we eerst een aantal Oost-Europese landen en landen uit het Midden-Oosten. Deze tentoonstellingen leken erg op een vakantiebeurs.
Daarna gingen we naar de oostkant van het Expo-terrein, waar ondermeer het Nederlandse paviljoen was gesitueerd. Als eerste bezochten we het Duitse paviljoen. De lange rij wachtenden zorgde voor hooggespannen verwachtingen. We werden via een aantal bruggen, met aan weerskanten grote namen uit de Duitse geschiedenis, naar binnen geleid. Binnen kwamen we inderdaad onder de indruk van de groots opgezette video- en lichtshow.
Het bijzondere Nederlandse Paviljoen
Het Nederlandse paviljoen was heel apart. Helaas moesten we, vanwege een kapotte lift, helemaal naar boven lopen - ongeveer op Martinitoren-hoogte. De tocht naar beneden ging via de diverse etages van het gebouw. Bovenop was een soort grasland, met windmolens en veel water ingericht. Daarna liepen we door een boslandschap; grote boomstammen waren de pijlers van het gebouw. Verder passeerden we een hal met gele chrysanten en rode kalanchoë (zijn ook bloemen…). Op de begane grond tenslotte was van beton een compleet duinlandschap aangelegd. Maar het meest sensationeel waren de wanden van dit complex: deze bestonden uit water, dat van boven naar beneden stroomde langs een soort gazen gordijn.
Het paviljoen van de UK
Hierna bezochten we de UK, België, Italië, Ierland en Hongarije. De laatste had een paviljoen in de vorm van een schip. Het meest indrukwekkend was echter Finland. Tijdens het wachten, meer dan een half uur, werden we bezig gehouden door Finse meisjes, die verkleed waren als clown. Binnen kwamen we eerst bij kindertekeningen en -voorstellingen. Het leken wel plaatjes uit een kinderprentenboek. Door houten gangen en trappen werden we naar een doodstille zaal geleid. Een wand bestond uit een natuurafbeelding, met water, bos, hei en lucht. Af en toe klonk er een heel klein geluidje en bewoog er iets op het grote scherm. Het kon een vogeltje zijn of een vis. Opvallend dat alle bezoekers even doodstil werden om dat moois te zien.
Het bijzondere Hongaarse paviljoen van binnen
Het lijkt of we niet zoveel hebben gezien; we hebben inderdaad veel landen niet kunnen bekijken. Maar je kunt op den duur ook niets meer opnemen. We hebben ruim zeven uur op het tentoonstellingterrein rondgelopen. Veel exposities lijken erg op elkaar: overal videoschermen, veel geluid en lichteffecten. Een enkele keer was het echt verrassend, zoals dus bv. Hongarije en Finland.
Rond 19 uur reden we van het tentoonstellingsterrein af naar Neustadt voor de overnachting. Om half negen arriveerden we op camping Nordufer. We zochten vrij snel het bed op, want de dag was erg vermoeiend geweest.
