De eerste morgen zijn we rond half tien weggereden, na een redelijk onrustige nacht en een goed ontbijt. De douches hielden niet over: het waren een paar oude bakken, die ze volgens mij bij het grof vuil hebben gevonden. Maar goed, we redden ons.
Het was vandaag een zware dag. Waarom?? Dat zult u ervaren als u verder leest. Via de dorpen Noorderwijk en Wiekevorst kwamen we aan in Heist-op-den-Berg. Daar hebben we ons eerst te goed gedaan aan een koffie en een cola-light, om vervolgens pogingen in het werk te stellen om een fles water te bemachtigen. Het bleef bij pogingen, zodat we ons in eerste instantie hebben gered met een tweetal blikjes, die we kochten bij een friterie. Dat was wel nodig, want het was een zonnige en zeer warme dag (plm. 30 graden).
Via Tremelo (waar een museum over pater Damiaan staat) kwamen we in Werchter, bekend van het popfestival samen met Torhout. Het was inmiddels etenstijd, dus hebben we hier een patatje en frikadel genuttigd en een lekkere koele Ice Tea.
De eerste glooiingen in het landschap
Waren we tot nu toe reeds geconfronteerd met hier en daar wat lichte glooiingen, na Veltern-Beisem begonnen er akelige heuveltjes op te dagen. Dat was met dit weer bijna geen doen meer. Bovendien raakten we opnieuw door het vocht heen, terwijl we in Meerbeek nog een terras links hadden laten liggen.
Met veel moeite - ik liep sommige stukken heuvelop, omdat mijn benen echt niet meer wilden - bereikten we Leefdaal. Daar was weliswaar geen terras, maar wel een supermarkt met frisdrankautomaat. Helaas had ik maar muntgeld voor een blikje en 1000 BEF. Een jongen kon dit biljet niet wisselen, maar gaf ons wel 25 franc voor nog een blikje Ice Tea. Daarmee hebben we eerst de directe dorst bestreden en met de rest de bidons aangevuld. Vervolgens reden we verder door de heuvelen naar Overijse. In Duisburg (vlak voor ons einddoel) ontwaarden we nog een terras, waar we opnieuw iets nuttigden.
Een plek voor de tent uitzoeken
In Overijse verbaasde ik me over de snelheid, waarmee we de wegen naar het centrum afraasden. Dat beloofde voor de camping niet veel goeds. Deze lag volgens de kaart immers op 97 m hoogte, dus dat zou op het laatste moment nog klimmen worden. Gelukkig was er nog een camping die 'gelijkvloers' lag. Vandaar dat we nu op camping Welcome zitten, c.q. liggen. Het lijkt een vrij rustige camping, waar ik aan het water mijn verhaal van deze dag schrijf. Hannemieke ligt al plat; nou ja, het is ook al half tien.