Vandaag dus het laatste deel naar Maison Lafitte. Vanmorgen een rustige start gemaakt: de af te leggen afstand bedraagt plm. 55 km. Het belooft weer een warme dag te worden, want de hemel is helblauw en volledig onbewolkt.
Om half tien gingen we op weg. Eerst ging het richting Chantilly; een redelijk vlakke en dus snelle rit. Vanaf Viarmes begon het weer te heuvelen, maar het was allemaal nog te doen. Vervolgens raakten we de kluts kwijt bij Montsoult. We kwamen daar bij een kruising van een drukke Rue National en een andere grote autoweg. Wij moesten naar de overzijde van die RN, maar zagen niet hoe dat kon: geen tunnel of iets dergelijks. Navraag bij een werkelijk gigantische bouw- en dhz-markt wees uit dat we een paar honderd meter met dat drukke autoverkeer moesten meedenderen, om vervolgens linksaf Montsoult binnen te rijden. 'Simple comme bonjour', nietwaar!
Picknicken langs de weg... was niet zo leuk
In dit plaatsje hebben we bij een warme bakker stokbroden gekocht en deze net buiten het dorp opgegeten. We kregen daarbij nog wel een leeg bierflesje toegeworpen vanuit een passerende auto. Men gooit in Frankrijk erg snel rommel in de bermen, met name lege waterflessen zie je overal liggen.
Net voorbij Baillet-en-France moesten we nog eens twee forse hellingen overwinnen. Tegen twee uur reden we Saint-Leu-la-Forêt binnen en waren we bijna van de heuvels verlost. Tevens was dit de eerste voorstad van Parijs. Mijn idee was dat we vervolgens zo van de ene voorstad naar de andere zouden kunnen rijden door simpel de borden te volgen, maar dat viel zwaar tegen. Een aantal keren was de bewegwijzering zo slecht, dat we alleen met vragen weer op de goede weg konden komen. Toch lukte het om Herblay te bereiken en zelfs de oever van de Seine haalden we.
En daar was een fiets-voetgangersveer naar de overkant: Maison Lafitte. Weliswaar lag hij nog aan de overzijde, maar dat is een kwestie van tijd (dachten we). Het duurde wel een lange tijd, maar uiteindelijk kwam het veer toch. Toen kwam de grote teleurstelling: het pontje ging wel terug, maar leeg... Het was vier uur geweest en de dienst zat er op. Dus moesten we het laatste stuk toch nog fietsend langs de Seine afleggen.
Na zo'n drie kwartier reden we over de brug Maison Lafitte binnen. De bordjes volgend, kwamen we tegen 5 uur (na toch weer 67 km) aan bij de receptie van Camping International, waar Joke ons blijde van verre begroette. Rutger en Catelijn waren geld gaan pinnen voor de borgsom van 1000 frank; zij vervoegden zich een kwartiertje later bij ons. En zo werd op deze zonnige dag 'the happy family' weer herenigd!
Weer herenigd...
We hebben een leuke caravan, maar niet erg groot. Gelukkig is het prachtig weer, waardoor de binnenkant van de caravan niet veel aanschouwd zal worden. En buiten is het heerlijk zitten: bijna de gehele dag schaduw van de bomen. Kortom, hier zullen we het best naar de zin hebben.