Rond half negen begonnen we aan de tocht naar Mehlen; dit is een plaatsje tegenover Königswinter. Omdat het meteen al zonnig was hebben we ons meteen dik ingesmeerd met 'factor 10'. Echter, al direct werden we verwend met de koele schaduw van de bomen en een koel windje dat over Vadertje Rijn kwam aanwaaien. De tocht ging praktisch geheel langs het water van de Rijn over een fietspad. Voor het eerst in zeven dagen zagen we bijna geen enkele auto.
Jan op de fiets langs de Rijn
Wel kwamen we door plaatsjes als Zündorf, Langel, Lülsdorf, Nieder-Kassel, Rheidt, Mondorf, Bergheim, Bonn uiteraard, Bad Godesberg en niet te vergeten: Königswinter. Ook zagen we toch weer industrie (gelukkig alleen in de verte), twee bruggen, meerdere veerponten, een duits gedenkteken voor de joodse slachtoffers van de tweede wereldoorlog en veel oude gebouwen, m.n. in Bonn.
We eindigden op camping Genienau in Mehlem. Het is opnieuw een kleine rustige camping met vrij veel trekkers. En ook meer Nederlanders dan tot nu toe, maar nog niet overdreven veel. 
Gelukkig schaduw op de camping
We waren, in verband met de hitte, al vroeg op de camping en hadden de tent snel staan. Direct daarna zijn we naar het dorp gegaan om geld en boodschappen te halen. Vervolgens hebben we voor het eten nog een koele drank (cola en pils) gedronken.
Na het eten nog een toetje in de vorm van de Drachenfels, voor ons een echte berg. Met een snelheid van soms 16 km per uur, soms 8 km maar meestal er ergens tussen in, kreupelden we naar boven. Halverwege werden we al getracteerd op een prachtig uitzicht en konden we ons opladen voor de rest van de beklimming. Na een paar foto's en vele diepe zuchten stapten we weer op en bereikten we na verloop van tijd de top van de Drachenfels. En het was de moeite waard: wat een prachtig uitzicht op de omgeving!
Na een dorstlesser in de vorm van een cola, werd begonnen aan de afdaling. Niet direct helemaal naar beneden, maar onderweg nog even het bos in en weer een stuk omhoog naar de Grosse Ölberg (420 m). We gingen deze berg niet helemaal op, want het pad werd steeds slechter. Uiteindelijk gingen we toch echt naar beneden. Met topsnelheden van 55(!) km op de asfaltweg zoefden we Königswinter weer binnen. Hier eerst weer met de pont de Rijn over en toen terug naar de camping. Daar eerst thee drinken, daarna douchen en het verslag schrijven.
Ook door het prachtige weer voegde deze dag weer een parel aan onze vakantieketting.