Na een koude nacht, waarin zelfs de hoofden aan de binnenkant van de slaapzakken mochten ruiken, liep om half acht onze symbolische wekker af. Na een voorspoedig ontbijt hebben we op tijd het spul weer op de fietsen. Om kwart over negen starten we, nadat we eerst hadden betaald.
Het eerste grote doel was Haldersleben. Maar voor we in Flechtingen waren, hadden we eigenlijk het uiteindelijke doel, omgeving Burg, al uit ons hoofd gezet. We concludeerden dat dat vermoedelijk niet haalbaar zou zijn, gezien het heuvelachtige terrein waarop we werden getrakteerd.
Spoorwegovergang in Haldersleben
Toen we na de eerste stop (na 15, i.p.v. 30 km) weer opstapten, bleken alras de heuvels practisch voorbij te zijn. Mede daardoor arriveerden we rond twaalf uur in Haldersleben. Daar hebben we een kannetje koffie besteld, en als beloning voor de inspanning een kleine lunch. Catelijn iets met haring en Jan een soort uitsmijter op z'n Thürings. Omdat de tocht toch sneller ging dan verwacht, besloten we alsnog naar Burg te rijden, ons verste doel voor deze dag. Dit betekende volgens onze kaart na Wolmirstedt via een brug over de Elbe.
Met een brug kan niks misgaan, behalve... jawel, als ze hem bijvoorbeeld vernieuwen. En dat gebeurde hier. Nu zeiden de werkers wel dat we die nieuwe brug (net als het autoverkeer) wel konden gebruiken, maar dan moesten we wel zo'n acht trappetjes op!!
We besloten dus tot een alternatieve route: bij Rogätz met de pont oversteken en dan linea-recta naar de camping bij Niegripp. Via een landbouwweg, die uiteindelijk ontaardde in twee wielsporen, kwamen we aan in Heinrichsberg. Daar nog wat gegeten en vervolgens via Loitsche (met zijn kalibergen) naar Rogätz.
De pont kwam aan met een reuzezwaai, i.v.m. de stroming in de Elbe. We konden meteen aan boord en na vijf minuten vertrok hij naar de overkant. Het laatste fietsstuk ging voorspoedig en tegen kwart over vijf waren we op de camping. Bij het opzetten van de tent merkten we dat ook hier de grond erg hard was. We zullen daar vermoedelijk mee moeten leven, net als met de muggen trouwens. Maar het meer ligt er prachtig bij.
Na een voedzame maaltijd (ravioli met puree) eerst even douchen. O ja, voor de maaltijd hebben we een heerlijke versnapering genomen: Catelijn een Magnum en ik twee grote pilsen, lekker koud. Na de douche de jarige Hannemieke in Assen gebeld. Vijftien is ze alweer, wat een end. Ze had toch wel een leuke dag gehad, zonder ons.
Eerste indruk van de voormalige DDR: er is een duidelijke achterstand met bv. de wegen. Of ze zijn erg druk (en dan goed) of rustig en dan bijna niet te berijden. Aan de andere kant halen ze de achterstand heel snel in: veel westerse auto's en veel (ver)nieuwbouw.