Vandaag dus eerst met de trein naar Riesa aan de Elbe, ongeveer 80 km. Dat betekende wel dat we op tijd staan, want de trein vertrok om 10.01 uur en wacht niet. Gelukkig was het droog gebleven vannacht, zodat we de tent droog konden inpakken.
We haalden de trein met gemak: om 10 voor 10 zaten we al klaar om te vertrekken. We hadden niet alle bagage van de fietsen gehaald: alleen de kant van het looppad was leeg. Ook de losse stukken hadden we afgeladen.
Al tegen elven kwamen we aan in Riesa. Daar regende het weer een beetje, maar niet genoeg om de regenkleding aan te trekken. Vanaf het station was het een klein stukje naar de overzijde van de Elbe. En daar lag de Elberadweg te wachten. Die zou ons naar Dresden (en later nog verder) leiden. Het pad is een combinatie van fietspad en rustige wegen, meestal fietspaden. Wel valt op dat de bewegwijzering op onduidelijke punten onvoldoende is.
Langs de Elbe
Het werd een prachtige tocht, tussen behoorlijk hoge bergen door. We genoten van de prachtige heuvels met landhuizen, kastelen en wijnvelden. De laatste vanaf ongeveer Diesbar-Seusslitz. Tot Dresden verliep de reis voorspoedig, temeer daar we zelfs de zon nog te zien kregen. Onze lunchpauze werd opgevrolijkt door een stel nieuwsgierige koeien.
Zicht op Meissen over de Elbe
We verwachtten dat we in Dresden redelijk makkelijk naar de camping konden rijden. De kaart was duidelijk, dachten we. Maar dat bleek echt een misvatting: voor grote steden zijn deze kaarten nog te grootschalig. Toch lukte het ons om, na enkele keren vragen en erg veel klimmen, in de buurt van Altfranken, de plaats van de camping, te komen. Het was toen ongeveer half vijf. Daar bleek dat de camping al twee jaar niet meer bestaat! Weg anderhalf uur fietsinspanning en vooral… wat nu? Dit was namelijk de enige camping die op de kaart stond vermeld.
We waren vlakbij een telefooncel, dus het Fremdenverkehrsburo maar bellen. Gelukkig was er nog een camping in (een voorstad van) Dresden. Maar deze lag dus wel aan de andere kant van de stad. Dat beloofde dus een latertje te worden. Vol goede moed gingen we weer op weg: eerst terug naar het centrum van Dresden en de oevers van de Elbe. Dat ging eigenlijk gesmeerd; we konden nu immers afdalen, waar we op de heenweg moesten klimmen! In het centrum langs het Zwinger en andere oude gebouwen naar de Elbe. Daar werd de Radweg weer opgepakt op weg naar Pillnitz, waar de camping zou moeten liggen.
Natuurlijk, het was opnieuw een prachtige tocht langs de rivier en door de bergen. Maar toch waren we blij uiteindelijk bij het pontje te zijn dat ons naar de overkant, naar Pillnitz zou brengen. Toch nog maar even aan de pontbaas vragen hoe we aan de andere kant moesten rijden om bij de camping te komen. Bleek dat we niet naar de overkant hoefden: de camping moest aan deze kant van de Elbe liggen, in een dorpje dat Kleinschachwitz heette. Maar ook in dat dorpje vonden we niets en stond ook niets aangegeven.
We hadden van het Fremdenverkehrsburo het telefoonnummer van de camping gekregen, dus maar even bellen hoe we moesten rijden. Het bleek mee te vallen en na nog 10 minuten langs de Elbe fietsen waren we er. Het was inmiddels wel tien over zeven en we hadden al met al toch weer 79 km. gereden. Alleen al het stuk van Altfranken naar de camping was 23 km. Gelukkig ligt de camping wel aan de goede kant van Dresden, zodat we al een stuk op weg zijn als we verder trekken naar Praag. Maar eerst gaan we morgen Dresden met een bezoek vereren en daar het oude centrum bekijken.