Het geheugen vertekent beelden, die je opslaat. Deze constatering overviel me toen we in noordelijke richting (Koblenz) langs de Rijn begonnen te fietsen. Omdat het fietspad over de camping loopt, verwachtten we dat we heel lang zo mooi zouden kunnen rijden. Viel tegen, want al heel snel kwamen we met de fiets op de Bundesstrasse, tussen het autoverkeer. Niet prettig.
In Kestert maar eens gevraagd, hoelang dit nog zal duren. We horen dat het laatste stuk naar de veer naar Boppard weer een fietspad is. Dus maar even slikken en doorrijden. En inderdaad: na verloop van tijd wordt het toch leuker fietsen. Autoverkeer blijft, maar nu gescheiden. Op een terras met uitzicht op de Rijn een kopje koffie gedronken. Het eten deden we op een groot grasveld langs de Rijn, waar een hengelclub een barbecueplaats heeft ingericht. Dat was lekker in de schaduw.
Even genieten van de Rijn
We moesten nog een eindje verder naar Boppard. Daar namen we het veer naar de eigenlijke stad. Omdat het nogal warm was, hadden we weinig zin om in de stad te gaan lopen. Dus meteen verder gefietst in zuidelijke richting naar Sankt Goar. Helaas staan er weinig bomen langs de Rijn, zodat we steeds in de felle zon moeten rijden; niet zo prettig. Maar uiteindelijk komen we aan in Sankt Goar, waar we in een schaduwrijk park nog wat water drinken.
Na de oversteek naar Sankt Goarshausen, duiken we een terras op, om iets te drinken. Dan de laatste van de 40 km naar de camping. Daar zitten we in de schaduw een boek te lezen en een pilsje te drinken.
En dan is het leven weer goed…
